Reconnection

Stervensbegeleiding van Willy (2011/2012).

02-03-2012

Begin November 2011 kreeg ik het bericht, dat Willy, een maand daarvoor, zelfmoord gepleegd had. Willy was een Italiaanse ex-vriend waar ik een anderhalf jaar durende meest onmogelijke relatie mee had. Ik was op een meest pijnlijke manier verliefd, misschien wel verslaafd daaraan.
In dat heftige anderhalf jaar kreeg ik anorexia (ik was vel over been) en alopecia (haar uitval), ik werd apathisch, robotachtig en asociaal. Ik leed aan slapeloosheid, kreeg nachtmerries met demonen aanvallen. Omdat ik die liefdespijn niet kon verdragen, heb ik toen een zelfmoordpoging gedaan en stond ik open, voor rode en zwarte magie.
Gelukkig had ik mijn beschermengelen en kon ik een einde maken én aan die relatie én aan die zwarte magie én aan een “verkeerde” vriendengroep. Ook al rookte en dronk ik niet en gebruikte geen enkele drug, mijn toenmalige vriendenkring deed dat wel.
Willy was een hoogbegaafde ziel, die zijn leven lang al leed. Daarom werd zijn ziele pijn, ook mijn pijn, toen ik verliefd op hem werd, ook al wist ik, vanaf het allereerste begin, dat deze relatie mij nooit gelukkig zou maken. Toen ik die relatie beëindigde, voelde ik dat Willy nog meer zou gaan lijden. Toch kon ik niet dieper gaan en moest mijzelf op de eerste plaats zetten. Daarom verhuisde ik toen van Turijn naar Milaan om de fysieke afstand te vergroten. Ik had nog wel af en toe contact met Willy, want gelukkig had ik drukke bezigheden in de showbizz wereld.
Energetisch, heeft hij mij nooit losgelaten en heb ik zijn “aanwezigheid” altijd gevoeld. Zelf inmiddels gelukkig getrouwd, zag ik Willy na zeventien jaar weer in 2008. Energetisch zat hij op een nóg lagere trilling. Hoewel hij duidelijk blij was mij weer te zien, voelde ik dat de gelukkige uitstraling van mijn man, mijn dochter en ik, hem nog depressiever maakte en hem álle hoop ontnam ooit weer eens een meer dan vriendschappelijke relatie met mij te hebben.
Ik was ook niet verbaasd, maar wel intens verdrietig, toen ik van zijn zelfmoord hoorde. Ik maakte “contact” met hem, maar het enige wat ik hoorde was (in het Italiaans) “dit is gekkenwerk, dit is gekkenwerk”. En iets later, “zeg tegen mijn moeder, dat ze niet zo moet treuren” en “het is haar eigen schuld”.
Ik voelde zijn bitterheid, stuurde hem nog wel liefde, licht en kracht, maar beëindigde het “contact”. Een week later ging ik op vakantie naar de Caraïben. Gelukkig heb ik hem in die vakantietijd niet gevoeld.
Pas de eerste nacht na thuiskomst, kwam hij weer door in een visioen. Ik zag hem, opgehangen in een strop, aan de reling van een groot zwart schip bungelen. Dat was onprettig en bizar om te zien. Ik riep meteen de hulp van Michaël in, om Willy naar het licht te laten gaan. Willy heeft zich inderdaad opgehangen in zijn moeders appartement in Turijn. Ik vond het niet leuk dat hij zijn ietwat sinistere “galgenhumor”, op die manier aan mij liet zien. Het voelde nog steeds, dat hij op een “lage” trilling in die vierde dimensie “vastzat”.
Dit duurde tot 29 februari. Hij zou de 29e, vijfenvijftig zijn geworden. Het was zijn verjaardag. Die nacht kwam hij “door”. Maar dit keer voelde hij heel zacht, wijs en liefdevol. Hij vertelde mij, dat zijn hele leven een hel was geweest. Hij haatte zijn vader, die hem nooit erkend had, hij haatte zijn moeder, die psychisch niet in orde was, omdat zij hem altijd manipuleerde en hij was van baby af aan, door haar seksueel misbruikt. Ik was de enige vrouw van wie hij ooit gehouden had en eigenlijk haatte hij mij ook, omdat ik hem verlaten had. Hij haatte ook zijn vrienden, omdat niemand ooit in de gaten heeft gehad, dat hij eigenlijk homoseksueel was. En daar haatte hij zichzelf ook om. Hij haatte zichzelf voor de woede, frustratie en liefdeloosheid die hij voelde. En zelfs bij de zogenaamde New Age beweging, in de spiritualiteit, of bij Sai Baba voelde hij geen verlichting.
Ik vroeg hem, waarom hij zich nu dan zo liefdevol voelde. Dat kwam, zei hij, omdat hij iedereen heeft vergeven. Hij werd hierin liefdevol begeleid, door de lichtwezens. Hij is nu in het volle bewustzijn, waarom hij dit leven had aangetrokken.
Het gaat nu goed met hem, hij heeft iedereen en zichzelf vergeven. Hij is in het Licht. Hij vroeg of ik dit aan iedereen die hem kende door wilde geven, dat hij niet meer die Willy is, die wij kenden. Of wij ons verdriet aan die “oude” Willy, wilden loslaten. Speciaal vroeg hij mij, om dit ook aan zijn moeder te zeggen en hij bedankte mij voor de liefde, licht en kracht die ik onophoudelijk aan hem stuurde.
Dank je Willy en dit keer geef ik je boodschap wél door.

Stervensbegeleiding van de Dochter van een Kennis (2011).

Deze stervensbegeleiding heeft plaats gevonden in 2011 en was voor mij heel, heel erg intens. Toen mij ter ore kwam, dat de vijftienjarige dochter van een bevriend echtpaar, bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen, leed ik heel erg mee. De jongedame kende ik vanaf de geboorte en ik vroeg mij verdrietig af, waarom? Ze was nog zo jong en vol levenslust.
Op dat moment (maandagavond) kreeg ik haar meteen “door”. Haar etherische lichaam trilde op een hoge frequentie, want ze zag er stralend en engelachtig uit. Ze vertelde me dat zij een contract had met haar moeder. Ze wist, vóórdat ze geboren werd én tijdens haar korte leven, dat ze heel jong zou sterven. En of ik haar familie (en vooral haar moeder), wilde vertellen dat het goed met haar ging en dat ze niet zo verdrietig hoefden te zijn.
Nou krijg ik heel vaak deze “boodschappen” van gene zijde en soms ga ik in op de wens van de overgegane ziel en geef de boodschap door, maar veel vaker doe ik het niet. Ik heb respect voor het rouwproces waar de nabestaanden doorheen moeten en “voel” wel wanneer de tijd rijp is. Gelukkig word ik daarin ook begeleidt door mijn gidsen. En ik wordt door de overledene ook altijd gerespecteerd, bij mijn persoonlijke keuze of ik wel, of niet een boodschap doorgeef.
Bij het condoleance bezoek (twee dagen voor de begrafenis) bij haar ouders was het één en al bedrijvigheid in verband met de te regelen kerkelijke en sociale afscheidsceremoniën en teraardebestelling. Tussen deze drukte, zag ik haar etherische lichaam vrolijk rondlopen, ook al lag haar dode lichaam boven opgebaard. Ze vroeg me nog een keer of ik tegen haar moeder wilde zeggen, niet zo verdrietig te zijn. Dat heb ik wederom niet gedaan, ook omdat het gezin nog in een soort van shock/apathie toestand was.
Ik wist dat het echte verdriet en rouwen nog moest beginnen. En dat barste de dag ná de begrafenis in alle hevigheid los. Het intense verdriet en de ondraaglijke pijn van vooral haar moeder, maakte dat haar etherische lichaam, zelfs zo laag ging vibreren, dat zij weer bij haar dode lichaam in de kist op het kerkhof was.
Die vrijdagnacht maakte zij weer contact met mij. Dit keer was ook zij én heel erg verdrietig én erg ongelukkig, maar ook voelde zij zich eenzaam en verlaten daar op dat kerkhof. Ik zei haar naar het licht te gaan, maar zij antwoordde, “Jij bent licht, dus ik blijf bij jou.” Toen heb ik meteen aartsengel Michaël gevraagd voor hulp. Wat hij ook gedaan heeft.
Na haar moeder en familie vibraties van Onvoorwaardelijke Liefde gestuurd te hebben, viel ik in slaap. Toen zag ik haar in een visioen. Ze verbleef in een soort van rusthuis in een prachtige paradijselijke omgeving, Het leek alsof ze niet bij kennis was. Ze lag in een bed. Er waren allerlei liefdevolle wezens om haar heen. Die vertelden mij, dat zij haar “in slaap” hielden, zodat haar aardelichaam én haar emotionele lichaam de “tijd” kregen om te helen, zodat wanneer ze weer “wakker” zou worden in die vierde dimensie, zij dan weer op zo’n hoge trilling zou zitten om die vierde dimensie te verlaten en verder te gaan.
Nu begrijp ik wederom, dat het verdriet en de pijn van de nabestaanden en het weer met hen “meelijden” door de overgegane ziel, dat dit de ascentie van die ziel zelf kan tegenhouden. Gelukkig krijgen alle zielen, alle hulp, begrip en liefde van Gene Zijde!

Dank jullie.

Stervensbegeleiding van Donatella (2006).

Donatella was mijn andere beste Italiaanse vriendin. Zij belde mij begin 2006 vanuit Italië (ik woonde alweer jaren in Nederland), dat zij al een paar maanden heel erg ziek was en of ik haar kon helpen. Zij klonk heel verdrietig, was heel hees en kon bijna niet meer praten.
Ik voelde meteen, dat zij het niet lang meer zou maken, maar ook dat Donatella zelf, nog niet klaar was om over te gaan. Daarom ook ben ik meteen begonnen, met om op afstand te gaan healen. Ook maakte ik met Donatella de afspraak, dat zij zo gauw zij kon, naar Nederland zou komen voor een alternatieve natuurgeneeswijze. Dat heeft niet mogen gebeuren, want ze werd zieker en zieker.
Ze stierf, net toen ik met de Universal White Time Healing opleiding bezig was, Ik “zag” haar als een stralende Engel met witte vleugels. Zij werd “opgehaald” door haar (jong overleden) vader die prachtige donkergroen glanzende (?!) Engelenvleugels had. Toen wist ik ook dat zij niet meer leed en “heel” was en na haar overgaan, meteen naar een hele hoge trillingsdimensie was.

Dank je Donatella.

Stervensbegeleiding van Daniëlla (1990).

Op een dag in mei, kreeg ik een telefoontje, dat Daniëlla, één van mijn beste Italiaanse vriendinnen, bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen. Ik “voelde” meteen dat het een zelfmoord was.
De volgende dag kon ik naar haar toe. Ze lag opgebaard in een rouwkamer waar men afscheid van haar kon nemen. Ondanks haar verwondingen (de achterkant van haar hoofd was weg) hadden ze haar heel mooi kunnen prepareren. Toen ik even alleen met haar was, voelde ik haar oneindig en intense verdriet en verlatenheid. Het benam mij letterlijk de adem. Het enige wat ik kon doen was, steeds maar weer te herhalen, “Daniëlla, ga naar het licht, ga alsjeblieft naar het licht”. Nadat ik dat een tijdlang bleef herhalen, voelde ik dat de “druk” steeds minder werd, alsof het energetisch inderdaad “opklaarde”.
In een visioen, zag ik Daniëlla pas weer een half jaar later. Zij werd nog steeds verpleegd in een rusthuis. Ook al was ze omgeven door geliefden en in een prachtige omgeving, ze leek mij nog steeds een beetje lusteloos. Het verdriet en de pijn van Daniëlla, (ze had aids, haar vader had een jaar vóór haar dood zelfmoord gepleegd, ze mocht haar dochter al jaren niet meer zien en een al jaren durende stiekeme relatie met een getrouwde en in Italië beroemde man, die haar gebruikte, maar haar liefde niet beantwoorde) hielden haar nog in een “lagere” trilling van die vierde dimensie.
Zij krijgt “Alle tijd”en alle liefde en hulp om te genezen daar. Ik weet nu, dat tijd in die dimensie eigenlijk ook niet bestaat. Na dat visioen heb ik Daniëlla nog maar één keer terug “gezien”. Ze lachte en zei me dat het nu heel goed met haar ging.

Dank je Daniëlla.

Stervensbegeleiding van Opa David (1970).

Één van mijn eerste herinneringen van stervensbegeleiding, was die van mijn opa David. De vader van mijn moeder. Ik werd daarop attent gemaakt door mijn (helderziende) oma Martha, de moeder van mijn vader. Dit gebeurde in 1970. Ik was pas 15 jaar en woonde bij oma Martha in Zwolle.
Het was begin herfst en oma Martha (die altijd al met God en de Engelen kon spreken) vertelde mij dat opa David niet lang meer te leven had. En of ik hem een brief wilde schrijven?! Opa lag schijnbaar in het ziekenhuis en was bezig (volgens oma) met, niet alleen een fysieke, maar vooral psychisch/emotionele doodsstrijd. Opa sprak alleen maar Maleis en ik niet. Dus … eh?! Geen probleem zei oma, schrijf in het Nederlands en de vertaling komt vanzelf wel! Ik vroeg oma, maar wat moet ik in hemelsnaam schrijven? Vetrouw erop, zei oma, dat je “geleid” wordt door God en begin maar gewoon te schrijven.
Ik begon en … dat was de eerste keer dat ik “automatisch” schreef. Eerlijk gezegd heb ik niet eens bewust geweten, wat ik aan opa schreef, maar vaag staat me bij, dat ik opbeurende en liefdevolle dingen schreef zoals, dat hij niet bang hoefde te zijn voor de dood.
Later, kwam ik te weten dat opa nogal wat op zijn kerfstok had gehad en regelmatig gebruik had gemaakt van voodoo oftewel “de stille kracht” in zijn leven. Waarschijnlijk had opa gewetenswroeging vóór zijn dood, wat de “overgang” maakte tot een “doodsstrijd”.
Wat ik mij wel heel duidelijk kan herinneren is, dat bij de begrafenis, het dode lichaam van opa, rust, acceptatie en sereniteit uitstraalde. En, oh ja, opa was op een zaterdagnacht/zondagochtend overleden. Ondanks kritiek van de familie, dat ik moest rouwen, ben ik met mijn nichten, zondagmiddagnaar een discotheek gegaan om plezier te hebben en te dansen. Ik “voelde” dat opa glimlachend en heel dichtbij mij was, alsof ik zijn “goedkeuring” kreeg om door te gaan met leven en plezier te hebben. Overigens, maken vele jaren later zowel opa David, als oma Martha, beiden deel uit van de gidsen/beschermersgroep om mij heen.

Dank jullie opa en oma.

Reconnection met Mexicaanse Skull “Loki”.

25 november 2011

Voordat Frank en ik naar de Caraïben en Yucatan zouden gaan, wist ik twee dingen heel zeker. Één ik zou hoe dan ook een Maya trappenpiramide beklimmen en twéé ik zou hoe dan ook een skull vinden. Nou, ik heb inderdaad de trappenpiramide van de Ancient Mayan Ruins in Coba Yucatan mogen beklimmen (in de Mexicaanse Jungle). Voordat wij daar aankwamen, passeerden wij een winkel met allerlei snuisterijen zoals hangmatten, rieten manden, beschilderd aardewerk, beelden en … handbeschilderde aardewerken schedels. Ik zag “hem” en ik wist het. Lichtblauw met fuchsia. Zijn naam is “Loki” heb ik pas in februari 2012 doorgekregen tijdens de channeling met de Masters Of Advice MOA).

Dank je Loki.

Stervensbegeleiding en Boodschap/Channeling van het Konijn Genaamd Zoë.

November 2009

Zoë, het lievelingskonijn van Frank en ons geliefd huisdier begon, van de ene op de andere dag lusteloos te worden. ’S Ochtends toen Frank hem eten wilde geven, sprong Zoë dit keer niet zoals normaal, blij en verwachtingsvol naar hem op, maar reageerde vrijwel niet. Frank voelde meteen aan, dat dit niet klopte en riep mij erbij. Gelukkig werkte Frank thuis, zodat we Zoë, nog in de gaten konden houden. Toen Zoë’s toestand niet verbeterde, hebben we haar naar de dierenarts gebracht. Ze konden niet echt iets vinden en hebben druppeltjes gegeven voor eventuele inwendige ontstekingen. Toen wist ik dat het zijn “tijd” was om over te gaan. Dit heb ik niet tegen Frank gezegd, omdat hij Zoë niet wilde en kon loslaten. Wij hebben Zoë in haar binnenhok in de huiskamer gelegd en ik ben meteen begonnen met White Time Healing. Zoë gaf mij door, dat hij niet gehealed wilde worden, omdat hij over zou gaan. Hij vond het wel fijn om liefdevol gestreeld te worden. De volgende dag ging het nog slechter met Zoë en nam ik hem de hele middag en avond op schoot. Ook Frank voelde allang al aan dat Zoë het niet lang meer zou maken en kon zich amper groothouden. Hij liet Zoë nu geen minuut meer alleen. Ik voelde dat Zoë niet wilde, dat Frank er bij zou zijn, als hij overging. Hij lag al uren heel stil op z’n buik op mijn schoot. Om een uur of 10 ’s avonds, ging Frank naar het toilet boven. Het moest zo zijn. Frank was nog maar een paar minuten boven, toen Zoë voor het eerst die dag bewoog. Hij lag op zijn buik, maar draaide zich op zijn zij. Deed zijn voorpootjes over elkaar, zijn oogjes dicht en na een lange siddering door zijn lijfje, gaf hij de geest en stierf op mijn schoot.

Dank je wel lieve, lieve Zoë!

Reconnection met Crystal Skull “Princess Zawinah”.

Zomer 2009

Omdat wij naar de verjaardag van Sylvia, een gemeenschappelijke vriendin en collega zouden gaan, maakte Richard mij er op attent dat hij mooie kristallen schedeltjes had gezien voor het verjaardagscadeautje. Toen ik het schedeltje zag, waar Richard van dacht dat is perfect voor Sylvia, werd ik voor de tweede keer meteen verliefd. Nee, dacht ik, “zij” hoort bij mij. Het was een bruin met goud gespikkelde schedel gemaakt van goudsteen of zonnesteen. Zo’n zelfde kristallen steentje had Channie Cha ooit voor mij meegenomen van een andere planeet. De naam die ik later thuis “doorkreeg” was “Prinses Zawinah”. Deze “Crystal Skull” heeft een oneindig lieve en zachte uitstraling en toch heel wijs, elegant en koninklijk. Ik voel met haar een verbinding naar Lemurie en Sumerie en ook dat haar Godinnen Energie, ooit plaats moest maken voor patriarche, mannelijke energie.

Dank je “Prinses Zawinah”.

Diverse UFO Waarnemingen boven Eindhoven.

Zomer 2009

De eerste UFO waarneming die zomer was, toen mijn man en ik, bij vrienden in de buurt aan het barbecuen waren. Het was tussen half 10 en 10 uur ’s avonds maar nog heel licht. Wij zaten met z’n vieren in de tuin. Ik liep even naar binnen om een drankje te halen toen mijn man mij riep “Maureen, een UFO in de lucht.” Hij zei het zo nuchter en terloops, dat ik dacht dat hij wel weer een geintje aan het uithalen was. Maar toen ik naar buiten kwam zag ik inderdaad een oranje bol overvliegen. Ook weer richting centrum van Eindhoven. Natuurlijk waren de sceptische opmerkingen niet van de lucht. Weerstation, satelliet en Thaise ballon werd er geopperd, in ieder geval géén buitenaards ding. Daar was het gezelschap heel stellig over. Ik zei niets maar maakte “contact” met de UFO. “Jongens, laat mij weten dat jullie er “echt” zijn.” Op het moment dat ik die gedachte naar ze stuurde, werd het oranje licht uitgedaan en vloog er een duidelijk donkere bol verder. Dank jullie wel, mijn dag kan niet meer stuk en ja, ik weet hoe een Thaise ballon er in de lucht uitziet.
Een paar weken later zat ik weer in de tuin van mijn ouders te eten. Het was toen ongeveer vier uur ’s middags. Mijn vader maakte mij toen attent op een UFO in de lucht. Het was zo’n zelfde bol, maar dan zonder inwendig oranje licht!

Dááág lieve vriendjes.

Reconnection met Crystal Skull “Inxhuannae”.

Mei 2008

Kristallen schedels, kunnen zo maar ineens je leven binnenkomen. Tot die dag in mei had ik genoeg kristallen schedels gezien, maar ik had er niets mee, nog niet. Op een vrijdag nacht, droomde ik dat een kennis (die wel iets had en heeft met schedels), mij meenam naar een soort kluizenaarsgrot. Uit de grot haalde hij een schedel (ik kon geen vorm of kleur onderscheiden, maar ik “wist” dat het een schedel was). Hij zei dat “deze” op mij wachtte en dat ik zijn naam wel later door zou krijgen. De volgende dag ging ik met mijn ouders naar een Pasar Malam in Eindhoven. Voordat wij naar binnen gingen, wist ik dat “hij” daar zou zijn. En inderdaad, de allereerste stand, verkocht stenen en kristallen in allerlei vormen en daar was hij. Ik was meteen verliefd. Zondagnacht kreeg ik zijn naam door: Inxhuannae. Ik voelde al dat Inxhuannae mij wel duidelijk zou maken over mijn vorige levens als indiaanse. Hij voelt aan als een “beschermer”. Hij is trouwens van september 2008 tot en met december 2009 “uit logeren” geweest bij mijn dochter Laszlo, die toen alleen in Milaan woonde en werkzaam was in de “Showbusiness”. En óf hij haar beschermde!

Dank je Inxhuannae.

Stervensbegeleiding en Boodschap/Channeling van de Hond Genaamd Sea.

2008

Ik had op woensdag een Ataghar sessie met een cliënte Tineke. Toen ze aanbelde en ik de deur opendeed, vroeg ze of ik ook aan stervensbegeleiding van dieren deed. Ik opende mijn mond, om te zeggen, dat ik dat niet deed en ook nog nooit gedaan had, toen ik in mijn hoofd “hoorde” ja, ja, ja! Dat is wat ik haar antwoordde en zij liep terug naar haar auto, om haar stervende hond uit de auto te dragen. Ik had nog net tijd om een paar oude dekens en handdoeken bij mij thuis, op de grond te leggen. Sea was slap en reageerde amper. Wij gingen om hem heen zitten en begonnen met healen. Opeens kreeg ik contact met zijn Hoger Zelf. Sea maakte duidelijk, dat onze liefdevolle en healende energieën, hem goed deden. Maar dat het toch wel zijn tijd was om over te gaan. Hij wilde beslist geen antibiotica of andere pijnstillende spuitjes. De healing die wij toepasten, was genoeg om hem nog een paar dagen op Aarde te houden, zodat Tineke en haar kinderen op een fijne manier afscheid van Sea konden nemen. Gedurende de tijd, dat wij aan het healen/channelen waren, zag ik vier hond/mens achtigen om ons heen. Toen werd mij weer duidelijk, dat ook dieren hun “thuis” planeet en hun “hemel” hebben.

Dank je Sea.

UFO Waarneming boven Eindhoven.

Zomer 2007

Het was rond een uur of 10 ‘s avonds, dat Richard mij belde, dat hij en Chantall, “ze’” rond zijn flat zagen vliegen. Met oranje en gekleurde knipperende lichten aan de onderkant. Ze hadden ook net contact gehad met Chantall’s zoon Pim, die zich ook afvroeg, wat hij toch allemaal in de lucht zag, UFO’s achtervolgd door straaljagers. Na dat telefoontje ben ik ook naar de bovenste verdieping van mijn huis gerend om uit het raam te kijken. Ik zag een paar helikopters, maar verder niets. Na ± een kwartier naar de lucht staren, vond ik het genoeg en net toen ik naar beneden wilde gaan, zag ik links in de lucht, komende van richting Veldhoven en in de richting gaand van Eindhoven-centrum een wit licht vliegen. Eerst dacht ik dat het ook weer een helikopter was, maar dit licht was toch anders, dus bleef ik het volgen. Het vloog net zo langzaam als een helikopter. Toen het recht voor mij vloog (voor mijn gevoel, boven centrum Eindhoven), bleef het plotseling op één plaats hangen, schoot heel snel naar rechts, naar links, naar rechts om daarna weer pijlsnel omhoog te verdwijnen.

“Thank you guys”, dacht ik nog.

UFO Waarneming boven Gizeh.

November 2007

Meteen al toen we van de luchthaven Caïro met de taxi naar Gizeh gingen, keek ik “toevallig” uit het raam naar de lucht omhoog en zag eerst een passagiersvliegtuig overvliegen (ja, met contrail). Terwijl hij daar vloog, kwam er ruim onder hem een veel sneller voortbewegende witte ovalen schijf vliegen. Hi Guys, groette ik hen nog geamuseerd. Ik had dit namelijk al eerder op klaarlichte dag meegemaakt. De vorige keer was in mei 2006 boven Milaan, óók klaarlichte dag, óók eerst een normaal passagiersvliegtuig en daarna óók lager en sneller een witte ovalen schijf. Jaren geleden, zag ik s’nachts in de Dolomieten/Italië eerst de lichten van een vliegtuig, toen een vallende ster en toen het “vreemde” licht van een UFO. Net alsof ze ons het verschil wilden laten zien van: nou dit is het verschil tussen een vliegtuig, een vallende ster en een UFO. Word je bewust, dat je ze wel ziet vliegen, maar niet ziet ”vliegen”. (ze hebben wel humor).

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Berbers als Wachters/Bewaarders van Tijd/Energie.

November 2007

Een prachtige en interessante ervaring in Egypte, was ook de trip op de paarden door de woestijn achter de Piramiden. Sowieso, de kennismaking met mijn nieuwe Egyptische familie Abou Aziza. Een eenvoudige, maar overal in Gizeh en Caïro bekende, familie met generaties lang paarden in hun bezit. Ook generaties lang wonend aan de voet van de Piramides en Sfinx. In hun ogen kijkend, zag ik de Wijsheid, Eenvoud, Liefde, Vriendschap en Respect van hun wezen. Ik “wist” dat zij “wisten”. Zonder oordeel keken zij naar ons hippe, moderne en vrijgevochten vrouwen en sloten ons in hun hart! Ik voelde plaatsvervangende schaamte voor de veelal veroordelende opinie over moslims, van mijn landgenoten en eigen familie. Ik keek en keek en genoot! Ik ervoer en genoot! Ik “was” en genoot! Hoogtepunt was om met de ondergaande zon achter Sfinx en Piramiden met zwager Ramy, zijn broer, Hilde, Deborah en ik te paard de woestijn in te gaan. Ook daar voelde ik mij één met Al Dat Is! Op dat moment, werd het mij duidelijk dat deze familie, van oorsprong Berberse Wachter/Bewaarders waren van Tijd/Energie.

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Engel in de Gedaante van een Schoonmaker.

November 2007

Uiteraard konden wij niet in Caïro verblijven zonder naar het Egyptisch Museum te gaan. Vol verwachting klopte mijn hart. Tuth Ankh Amon, was al mijn idool, toen ik op de lagere school zat. En dan de mummies van de tijd van de Farao’s! Wat schetst mijn verbazing, dat hun aanzicht mij veel minder “deed” dan de beelden, de inscripties en beeltenissen op de sarcofagen van de “goden” en “halfgoden”. Ik “zie” pas sinds een paar jaar de shape-shift van jou “buitenaardse” lichaam. Zij zien er precies zo uit als de diverse “goden” van het oude Egypte! Precies 33 jaar geleden heb ik het boek “Waren de Goden Kosmonauten” van Erich von Däniken gelezen. Pas nu kan ik beamen dat dat klopt! Ja, de Goden waren Kosmonauten. Ik “zie” nu jouw buitenaards lichaam. Een rechtop lopend mensen figuur, maar met een dier of visachtig gezicht. Heel wijs en heel liefdevol. Die “Goden” van het oude Egypte, maakten deel uit van onze grondlegger rassen! Wij zijn allemaal van oorsprong buitenaards! Wij hebben ook een engelenlichaam, ook dat kan ik zien. Onder de diverse kamerjongens die ons hotel/appartement schoonmaakten, was er één die anders was. Hij wilde nooit fooi, maar had elke dag meerdere vaasjes met verse bloemen en extra handdoeken voor ons. Ook verbaasden wij er ons over, dat hij elke dag weer, een harmonieuze compositie maakte van onze boeken, tijdschriften, toiletartikelen en zelfs in de haast neergegooide kleding en schoenen. Op het einde van onze vakantie wilden wij hem beslist fooi geven, wat hij weigerde. Hij kwam wel met twee in cellofaan verpakte rode rozen afscheid nemen. Hij was wat je noemt geestelijk gehandicapt. Deborah, mijn zusje, is begeleidster van geestelijk gehandicapten in autonome woongemeenschappen, maar zelfs zij, had grote moeite, haar emoties in bedwang te houden toen wij in zijn ogen vol liefde en wijsheid schouwden. Wij zagen een lichtwezen, een Engel in de gedaante van een schoonmaker!

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Boodschap van de Sfinx.

November 2007

In nog geen jaar tijd is er weer wat “gaande” op het Gizaplateau. Dit weet ik, van mijn kersverse Egyptische familie aldaar. De “toerist” wordt steeds meer afgesloten om zich daar nog “vrijelijk” te bewegen. Door hoge omheiningen afgezette stukken waar ze weer “opgravingen” doen. Tussen de politieposten door, word je geleid om daar te gaan waar “zij” willen dat je mag gaan. Koninginnekamer afgesloten, om maar te zwijgen over de afstand tot de Sfinx waarvandaan je mag kijken. Wij werden als een opeengepakte toeristenhorde al duwend en trekkend gedreven via gangen naar een klein plateau dat al voor de helft gevuld was met souvenirverkopers. Ik liet me niet afleiden en probeerde een zo goed mogelijk zicht op de Sfinx te krijgen. Toen ik daar, in lichte meditatie, de “grootsheid” van de Sfinx onderging, overviel mij een gevoel van intens verdriet. Ik weet nog, dat ik mij plaatsvervangend verontschuldigde voor de “Schaduwregering” die de mensen zo fanatiek nog steeds onbewust wil houden, de zeurende goedkope souvenirverkopers en de respectloze toeristen. Ik kreeg meteen een lesje in mededogen en het zonder oordeel zijn. Ik maakte contact met het “wezen” van de Sfinx, vol wijsheid en kracht. Ik “hoorde” zijn stem, “Maureen, in deze overgangstijd wordt iedereen, in het hier en nu aanwezig, aangeraakt. Niemand uitgezonderd, waar ze zich dan ook in het Universum mogen bevinden. Wees zonder oordeel, want alles gebeurt met de juiste reden op de juiste tijd. Wat “lijkt”, lijkt inderdaad, maar “is” niet.”

Ruw werd dat intieme moment met de Sfinx verstoord. De tijd was om en wij werden weer de uitgang in gedreven. Dit keer deed het mij niets, ik keerde “verrijkt”, blij en dankbaar voor de wijze woorden van de Sfinx terug. De kracht van zijn woorden hielp mij iets later, toen wij bij een Sjamaan/parfumverkoper terechtkwamen. Wel van plan parfum te kopen, maar niet voor woekerprijzen, lieten mijn zusters en ik ons de (slijmende vleiende) woorden van de Sjamaan welgevallen. Volgens hem was hij de beste en beroemdste Sjamaan/parfumverkoper van Gizeh. Allerlei hoogwaardigheidsbekleders en zelfs moeder Theresa waren bij hem in de winkel geweest. (We zagen inderdaad diverse foto’s van hem met beroemdheden hangen). Wij waren toch wel een beetje onder de indruk, hij gaf ons alle drie een “gratis” reading om te kijken welke parfums, perfect bij ons paste. Zus Hilde werd na een korte “scan” al te licht bevonden, moest opzij gaan zitten, want haar energie was niet zuiver genoeg. Met mij was hij iets langer “bezig” en toen hij erachter kwam dat ik ook een medium was, werd ik zo ver mogelijk naar achter in de zaak geplaatst, omdat mijn krachtige en zuivere energie te sterk voor hem was?!! Ondertussen werd de één na de andere parfum aangedragen en ingepakt voor zowel Deborah, Hilde en voor mij. Toen wij uiteindelijk weer bij elkaar mochten zitten om de eindrekening aan te horen, vielen onze monden open van verbazing. Wij bleven in onze kracht en glimlachend weigerden wij de aankoop. Wij “leken” naïef, maar waren het niet. Hij “leek” eerlijk en krachtig, maar was het ook niet. Toch hebben wij zonder oordeel, maar wel een beetje slap van het ingehouden lachen (moest hij weer al die lagen tape van de parfumflesjes en dozen afhalen), de winkel verlaten. Geamuseerd vroeg ik mij af of hij nou wel of niet “aangeraakt” was. De Sfinx zweeg … En zou Zahi Hawass, archeoloog en eigenaar van het Gizaplateau, puppet on a string van de Schaduwregering, ook aangeraakt zijn of worden? De Sfinx zweeg … Zou haar rechter voorpoot niet voor niets de laatste paar jaar aan het verschuiven zijn gegaan? Is het niet voor niets, dat zij de “zondvloed” van 12.500 jaar geleden (waarbij Atlantis “verdronk”) overleefde om in deze overgangstijd haar geheimen eindelijk prijs te gaan geven? En het “moederschip” onder de Grote Piramide die resoneert op een andere boventoon? Ja, het voelt voor mij en velen met mij, dat de Sfinx gelijk heeft. Alles gebeurt, met de juiste reden, op het juiste moment. De Sfinx zweeg …

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Initiaties in de Grote Piramide van Gizeh.

November 2007

Egypte, de Piramiden, de Sfinx! Begin november 2007, ging eindelijk een jeugddroom voor mij in vervulling. Maar toch, was nu, het enig juiste moment gekomen om naar Egypte te gaan. Twee vorige levens die ik mij herinner, waren gesitueerd bij de Piramiden van Gizeh. Eén als Hathor priesteres en één in de 18e eeuw als Egyptische waterdrager en slaaf in dienst van het Engelse leger, die gefusilleerd werd omdat hij water uitdeelde aan de behoeftigen. Toen ik de luchthaven uitstapte, voelde Caïro instantepede vertrouwd en bekend aan (i’ve been there before). Mijn Spirituele Gids Xantirius had al aangegeven, dat ik drie initiaties in de Koningskamer van de Piramide Van Cheops zou krijgen. Dit zou gebeuren op zondag 4 november, woensdag 7 november en vrijdag 9 november. Zondagmiddag klom ik met zus Hilde de trappengalerij op, om in de Koningskamer aan te komen. Op het laatste stuk onhoog, kwamen ons toeristen tegemoet bij hun afdaling. Op de, een beetje bangige vraag van Hilde, of er daarboven nog iemand aanwezig was, werd ontkennend geantwoord. Het allerlaatste stuk kruipend onder twee levensgrote stenen, bracht ons schoorvoetend in de Koningskamer met midden achter de lege sarcofaag. Het kan zijn, dat de sarcofaag een halve tot één meter verschoven is, omdat de energie naast de sarcofaag voor mijn gevoel sterker was. Toen ik eerst de zijmuur ter hoogte van de sarcofaag aanraakte, leek het wel alsof de hele ruimte begon te trillen, verbonden met het binnenste van de Aarde en de Kosmos. Dit voelde ook mijn zus Hilde. Het leek op dat moment alsof we in een ruimteschip zaten, die op wilde stijgen. Ook al vond ik het een beetje eng, ik besloot toch om in de sarcofaag te gaan zitten. Op het moment, dat ik plaats nam zat ik bijna meteen in de Kosmos. Ik reisde bewust tussen sterren en planeten. Eenvoudigweg genietend en verwonderd over wat ik zag, leek de tijd stil te staan. Op een gegeven moment was ik terug in de sarcofaag, zag mijn zus staan en vroeg haar er bij te komen zitten of liggen. Een tijdje lagen wij zo, mediterend en ik wist en voelde dat ik toen de eerste Initiatie kreeg. Na wat een eeuwigheid leek, hoorden wij bezoekers de trappen op stommelen. Toen zij de Koningskamer binnen kwamen, bleken het Egyptische studenten te zijn. Hilde besloot haar handen boven de sarcofaag uit te laten steken, om te laten weten dat wij in de sarcofaag lagen. Dit om te voorkomen, dat als iemand over de rand van de sarcofaag zou kijken, daarin twee oosters uitziende vrouwen, met de armen gekruist over de borst doodstil en met gesloten ogen zouden zien liggen, een hartaanval zouden kunnen krijgen. Helaas werden wij hilarisch begroet. Er werden foto’s van ons gemaakt. De magie was voorbij. We klommen uit de sarcofaag, naar beneden en weer de Piramide uit. Niks grafkamer, de Koningskamer van de Grote Piramide van Gizeh was een echte Portal, Merkabah, Fortex of Teleportatieruimte. Daarna daalde ik alleen af, de graftombe in van de Koningin/Echtgenote van Farao Cheops. Ik ging op de hoge witte steen liggen. De emoties die ik toen voelde, waren die van rust, acceptatie en koninklijkheid. Weer naar boven geklommen, namen Hilde, Ramy (inmiddels haar Egyptische echtgenoot) onze gids en ik een shortcut (niet voor toeristen) naar de Sfinx. Voordat wij het brede pad of weg, overstaken om bij de veel lager gelegen Sfinx te komen, bleef ik op een gegeven moment als aan de grond genageld staan. Ik keek achterom naar de Piramide en toen wist ik weer, dat dat ook het laatste was dat ik zag, zittend op de rand van een massagraf, wachtend op mijn fussillatie, een paar honderd jaar geleden, Ik voelde geen angst, alleen maar berusting. Bij de Sfinx aangekomen, mochten wij er niet bij. De Sfinx was gereserveerd voor VIPS uit het buitenland!!!

Op woensdag 7 november kreeg ik de tweede Initiatie. Dit keer was ik in gezelschap van mijn beide zusters Hilde en Deborah. Het was nu veel drukker in en om de Piramide. De energie leek ook veel vervuilder. In de Koningskamer aangekomen zagen we een zittend en mediterend groepje van ca. vijf personen en diverse, druk pratende buitenlandse toeristen. Toen die weg waren en wij en de meditatiegroep overbleven, was er gelukkig rust en stilte. Ik ging op een plaats staan waar voor mijn gevoel de sterkste energie aanwezig was, deed mijn “Golden Movement” en toen ik met handpalmen naar boven, mijn armen zijwaarts strekte als afsluiting van de “Golden Movement”, zag ik vanuit mijn handpalmen twee witte laserstralen komen, die omhoog dwars door de Piramide, de Kosmos ingingen en contact maakten met de hondster Sirius. Toen verschenen, in de vier hoeken van de Koningskamer, de Anubuswachters. Menselijk lichaam met blauw/groen gekleurd en windhondachtig gezicht. Zij vertelden mij, dat zij de hoeders van het Gizaplateau waren om de energie van de AL-Tijd te bewaren. Dat de vortex geïnitieerd was en dat het Gizaplateau zijn geheimen spoedig zou prijsgeven. Ik ging met Deborah en Hilde om de sarcofaag staan. Bij Hilde zag ik toen de Shape-shift van haar Galactische Wezen. Menselijke vorm, met een katachtig gezicht. Hilde is ook, in een van haar vorige levens een Hathor priesteres geweest in Egypte. Zij herinnerde zich, Inwijdingen, Rituelen en Offers uit die tijd. We hoorden weer toeristen de trapgalerij opkomen, de energie veranderde en we besloten de Piramide te verlaten. We daalden nog in drie echte graftomben af en daarna naar de Sfinx, voordat wij daar wederom, om wat voor reden dan ook weer geweigerd zouden worden. Hierbij moet ik vermelden, dat het er op het Gizaplateau meer wemelde van bewakers, politie en souvenir verkopers, dan van toeristen.

De derde Initiatie kreeg ik tijdens de laatste nacht in Gizeh. Eigenlijk zou ik die de volgende ochtend 9 november krijgen, maar dit is wat er gebeurde. Rond een uur of vier s’nachts werd ik wakker gemaakt door Xantirius. In no time zat ik in de Grote Piramide, in de Koningskamer, in de sarcofaag. Er werd me verteld, dat ik de derde Initiatie zou krijgen. Ik keek om me heen en zag de Astrale lichamen van al mijn vrienden/lichtwerkers die toegezegd hadden bij mijn 3e Initiatie te zijn in de Koningskamer en dacht nog, wauw wat druk hier in deze kleine ruimte, passen ze er allemaal wel in? (Ja natuurlijk, in die dimensie kunnen Astrale lichamen vrijwel in elkaar schuiven.) Ik wist nog dat mijn lichaam, de kosmos in zweefde, maar viel, ik weet niet na hoeveel tijd, in slaap. Ik werd netjes om 7 uur s’ochtends wakker, maakte me klaar en belde Hilde om mij op te halen, naar de Piramide te gaan voor de derde Initiatie. Ik was op dat moment helemaal vergeten, dat ik die 3e Initiatie s’nachts al gehad had. Nog geen vijf minuten na dat telefoontje, kreeg ik zo maar ineens diaree en die bleef de hele ochtend aanhouden. Ondertussen ging er eindelijk een belletje rinkelen. “Xantirius, waarom heb ik uitgerekend nu zonder reden diaree, terwijl ik in de Piramide voor de derde Initiatie zou moeten zijn?” ”Ten eerste, omdat jij Maureen, de Initiatie vannacht al gehad hebt en ten tweede, omdat jij met jouw lichaam, de energetische vervuiling van het Gizaplateau geabsorbeerd en gezuiverd hebt en die nu en de komende dagen via jouw lichaam afgevoerd mogen worden.” Nou, ik weet niet of ik dit zo leuk vond, tijdens het reizen diaree hebben! Ik “hoorde” Xantirius direct. “Heb vertrouwen, alles gebeurt met de juiste reden op het juiste moment, weet je nog?” Achteraf heb ik vrijdagmiddag, precies op tijd de diverse toiletten op luchthavens en in het vliegtuig kunnen halen, zonder het in mijn broek te doen. Ook zaterdag, maandag en dinsdag “loslatingsdagen”. Zondag, de dag van mijn lezing/bijeenkomst, zo gezond als een vis??!!
Ja, achteraf “klopte” het allemaal. Achteraf …

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Een 9-9-9 Portal.

September 2007

09-09-2007: een 9-9-9 Portal!

De derde 9-9-9 bijeenkomst wederom georganiseerd door Frank Hoogerbeets (Ditrianum) met medewerking van Desy Rainbow en Joshua Shapiro (Crystal Skull Explorers). De tweede 9-9-9 portal vond plaats in Groningen en de derde in Leende (bij Eindhoven). Mijn geboorteplaats! Ook niet toevallig dat Leende een 9-vibratie heeft evenals de straat en naam van het gebouw van samenkomst. Ik ben precies tegenover dit gebouw geboren, op de plaats waar nu een Amro-bank staat met nr. 54 (negen!). Deze dag voelde aan als een feestje!.
Wij kwamen met de auto in Leende aan in gezelschap van Desy & Joshua en bij het uitstappen begon de kerkklok vrolijk te luiden, alsof hij ons meer dan welkom heette. Trouwens, hij begon ook te luiden op het einde van de dag bij het wegrijden. Deze bijeenkomst voelde werkelijk aan als een “Het is volbracht” dag en “Let’s celebrate”. De lichtwerkers voelden fysiek en mentaal als of er een gewicht van hun schouders gevallen was. Ja, wij hebben dit 9-jaar fysiek en emotioneel aan den lijve ondervonden, hoe het voelt oude energie los te laten en nieuwe energie toe te laten!
Ondanks mooie maar indringende en emotionele ervaringen met de Crystal Skulls hadden alle lichtwerkers een blij gevoel en maakten we muziek en zongen en dansten samen met Frank, Desy en Joshua! Frank heeft net zijn C.D. uit.

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Een Cloudship.

Maart 2007

In gezelschap van een goede vriend en lichtwerker Frank Lindner ben ik in maart op bezoek gegaan bij Desy en Joshua Shapiro (Crystal Skull Explorers). Bij Joshua kreeg ik vorige levens met hem door, o.a. in Tibet. Joshua vertelde me dat ik boeken zou gaan schrijven en wereldwijd zou gaan spreken voor vele mensen (dacht het niet, zei ik in mezelf). Hij wees op mijn hanger van goud en r.v.s., die een ster/sleutel vorm heeft en in het midden een gouden zon. “Die hanger is een sleutel en representeert de vibratie die zorgt voor succes en overvloed.” Het grappige is dat de hanger (ontworpen door de Italiaan Ivan Dozmi) de naam “Gli Erati”, oftewel “De Eeuwigheden” heeft. Opmerkelijk is ook, dat bij een channelingbijeenkomst, diezelfde maand in Limburg met bevriende lichtwerkers, de vorm van deze hanger terugkwam. Die avond channelden wij Ashtar. ’s Avonds bij het naar buiten komen zagen wij een cloudship precies boven het huis van onze gastheer hangen. Het cloudship had de vorm van mijn hanger! Om terug te komen op Desy en Joshua Shapiro: Desy vertelde mij, dat wij elkaar ook al in vorige levens ontmoet hebben o.a. in de Maya-tijd. Ook zei zij, dat wij in een andere dimensie “Tijdmeesters” waren en samen waren met Crystal Skull AMI.

Hieronder hun beider signatie van hun boek “Kristallen Schedels”.

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Heilige Geometrie en Kristallen Schedels.

Februari 2007

Op 18 februari woonde ik een bijeenkomst bij van Frank Hoogerbeets (Ditrianum) in Schagen (N.H.). 9-2-2007 (ook een 9) is de eerste datum van drie 9-portals in 2007. Frank is een lichtwerker, gespecialiseerd in o.a. numerologie en Heilige Geometrie. Hij is ook singer/songwriter! Op die eerste bijeenkomst was de herkenning van zielenfamilie het meest indrukwekkend. Bijvoorbeeld met Desy en Joshua Shapiro (The Crystal Skull Explorers). Sinds ik Universal White Time Healer ben, kan ik de shape-shift van je buitenaardse of multidimensionele lichaam zien, en ook je engelenwezen. De meeste multidimensionele lichamen hebben ook mensachtige vormen, maar ik was verbaasd dat ik een totaal ander soort shape-shift zag bij de sprekers. Het waren allebei sprekers over graancirkels. De eerste man werd helemaal doorzichtig, maar nam na zijn speech weer zijn normale (wat is normaal) vaste vorm aan. De tweede man zag ik veranderen in een levensgrote bidsprinkhaan-achtig insectwezen. Het gevoel dat ik kreeg was, een wezen van oneindige wijsheid, een zeer hoogstaande overziel van deze man.

Verder op die dag maakte ik kennis met de (voor mij) indringende, emotionele, liefdevolle energie van Crystal Skull “AMI” en de wijze en humoristische energie van Crystal Skull “E.T”.

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

Ashtar en de Galactische Federatie.

Januari 2007

Op 7 januari kwam ik in contact met Divine Vitality Centrum Eindhoven. Er was een lezing over de Galactische Federatie door Richard Hereijgers en een Channeling met Ashtar door Trudy. De meeste mensen van de groep waaronder Frank Hogerbeets (Ditrianum) voelden meteen aan als zielenfamilie. Ashtar liet ons inderdaad weten, dat de meeste aanwezigen een connectie hadden met de Arcturiërs. De groep werd ook omringd door vrolijke Arcturiërs, die zich bezig hielden met het healen van diverse fysieke kwalen. Zittend naast Trudy, die Ashtar channelde, voelde ik voor het eerst in mijn leven alsof er ook een entiteit door mijn wezen wilde spreken, wat ik tegenhield omdat ik het doodeng vond.

Op 14 januari nam ik deel aan een workshop van Chaas. Chaas is een hele krachtige en zuivere healer/herlderziende/lichtwerker. Ook al heb ik door Transformational Breathing (trauma’s van dit leven en vorige levens), Universal White Time Healing (interplanetaire levens) en Jassentechniek (overtuigingen en inplants), heel veel mogen loslaten. Bij Chaas was ik er eindelijk klaar voor en koos ik er ook voor om alle verdriet, pijn en angst nog verscholen in celherinneringen en emoties die mij eigenlijk in 3D nog wel van pas kwamen (alibi’s) los te laten. Het was een heel zware bevalling. Tijdens de workshop, kreeg ik herhaaldelijk een gouden kroon aangeboden door de engelen en in mijn linker hand een roze en in mijn rechter hand een goudgele edelsteen. Later zag een andere lichtwerker, dat ik een connectie had met Hathor (Egyptische Godin van de dood, dans en liefde). ‘S avonds heb ik nog een Initiatie via Chaas gekregen. Hierbij was ook weer mijn overleden helderiende oma Martha aanwezig, die mij in 1970 al vertelde dat “God een plan met mij had”. Uiteraard stond ik daar als 15-jarige (met een Jehova Getuigen trauma) absoluut niet voor open. Dansen was toen mijn passie en ik dacht, dat als God alom aanwezig was, Hij mij ook wel zou volgen naar de disco. Oma gaf mij bij Chaas nog wel even door, dat er helemaal niet van het plan afgeweken was, ik was het namelijk al lang al aan het manifesteren. Die nacht had ik een visioen dat ik, samen met lichtwerker William van het Divine Vitality Centrum, 12 kristallen DNA strengen om de Aarde en door de vortex van de Aarde heen installeerde. Ook vormden wij een hartvorm van roze liefdesenergie om de Aarde heen. Hierna kreeg ik, zwevend door het Universum, een diepblauwe fluwelen cape om (oma was weer aanwezig), een gouden staf in mijn linkerhand en een kristallen bol in mijn rechterhand.

Bij de laatste januari bijeenkomst (Divine Vitality) over de Galactische Federatie merkte ik, dat er veel meer Interplanetaire Wezens aanwezig wilden zijn. Dus, behalve de Arcturiërs (zij komen altijd) die een lichtgroene kleur hebben en er verder als mensen uitzien, vroeg mij een wezen van Alpha Draconis (ja, hij zag er inderdaad een als een goudkleurige hagedis/draak uit) of hij ook aanwezig mocht zijn. Er kwamen ook veel goudkleurige leeuwachtige wezens mee. Die avond werd de groep ook gebaad in een “koninklijk” goud/geel licht. Het grappige was, dat wij ons die avond heel erg bewust werden van het “ego”!

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom

De “Impasse”, van een Lichtwerker.

December 2006

Na oktober 2005 heb ik tot half december 2006 alle Healing en muziekactiviteiten bewust op een laag (nulpunt) pitje gezet. Ik ging zelfs veel minder werken en vrijwel niet meer sporten. Geen cursussen. Ik ontbond mijn band. Ik had 14 maanden lang nergens meer zin in. Las geen kranten, keek geen TV, maar ging ook niet uit. Ik zat nog steeds in mijn “comfort zone”. Niets moest en man en kind konden ook wel voor zichzelf zorgen. Als Lichtwerker kwam ik in een “impasse” terecht. Gefrustreerd vond ik, dat de mensheid niet snel genoeg veranderde en al helemaal niet luisterde naar Lichtwerkers zoals ik (en ik had het nog wel zo goed met ze voor). Ik was in gevecht met mijn eigen ego en ik oordeelde en veroordeelde ook de arrogantie van de “New Age” beweging, die het allemaal beter wisten en vonden, dat “hun” waarheid de enige echte was. Ik ergerde mij aan de tegenstrijdige berichten die doorkwamen in “Channels” met Sananda, Lord Michaël en vele anderen, dat NESARA nog steeds niet afgekondigd werd, dat de Bad Boys Bush, Blair, Balkenende en Berlusconi doorgingen met hun verborgen agenda. Dat het merendeel van de mensheid nog steeds niet wilde aannemen wat er werkelijk gebeurde op 9/11, Pim Fortuyn, Theo van Gogh, Sadam Hussein of Lady Di. De zogenaamde oorlog Iran, Irak, Afghanistan, Afrika. De “Subliminal Messages” op TV, HAARP en Chemtrails. De “Shapeshifting Royals” van Engeland. De lugubere waanzin op “Bohemian Groove” (Amerika) en “Dark Castle” (België). Ik had even genoeg van de “Illuminati”, “Bilderbergers”, schaduwregering, etc. Wie hoorde bij wie? Wie was nog te vertrouwen? Ik ergerde mij aan sites als “Operation Terra”, waarbij maar een klein elite groepje opgestraald zou worden vóór 2012 en waarbij de Aarde zou ontploffen! Welles, Nietes en Bla Bla Bla, zowel bij onze regeringen als New Age Movement. Nee, nee, nee, … Niets voelde meer goed. Totdat ik erachter kwam, dat hoe meer ik me ging focussen op negativiteit, waar dan ook, hoe meer ik het kracht gaf, want negativiteit is een zware zuigende energie. Dus als ik het zou omkeren en zou focussen op positiviteit, kracht zou geven, dan zou die kracht versterkt bij mij terugkomen, want positieve energie is expansieve energie.

Weet je … ? Het werkt … ! En het werkt velen malen sneller dan je denkt! In de laatste week van december 2006, heb ik door positief te focussen, mijn energiepeil op alle fronten omhoog gebracht en 14 maanden neergaande energie in één week tijd zelfs nog hoger gebracht dan ooit tevoren in mijn leven.

Focus op Liefde, Blijdschap en Overvloed en je krijgt het niet 10, maar 10.000 keer versterkt terug! Mijn duivel geef ik geen kracht meer. Ik heb hem in balans gebracht. Hij glimlacht naar me en steekt zijn duim op!!!

Namasté,

Maureen Constanda van Gurchom